Spijt van onze trouwfotograaf
Bijna 11 jaar geleden zijn wij getrouwd. Onze zoektocht naar een fotograaf was best heel erg lastig. Gerben was destijds al best fanatiek met fotografie en ik zocht vooral naar een mooi en bijzonder resultaat.
Destijds was het veel lastiger om je fotograaf online te vinden. Tenminste, dat hebben wij toen zo ervaren.
We zijn er zo ongeveer de hele regio voor doorgereden. Allerlei kennismakingsgesprekken gehad, maar eigenlijk niemand die ons echt kon raken met zijn of haar persoonlijkheid, of met de foto’s.
Ik realiseer me dat dit nu heel anders is. Er zijn zoveel fotografen en er zit ook zoveel verschil tussen, dat je misschien juist door de bomen het bos niet meer ziet.
Uiteindelijk gaf een collega ons de tip voor een fotograaf. Vooral de albums die deze persoon maakte vonden wij heel erg mooi. Het was ook zeker niet goedkoop en voor ons is dat meestal het teken dat we de juiste keuze maken.:-)
“Ik kan alleen zelf helaas niet”, zei hij vervolgens. BOEM….dat was even slikken; waren we eindelijk zover; moesten we het alsnog met iemand anders doen. Maar goed, we hebben er een extra ritje aan gewaagd om deze nieuwe persoon ook te ontmoeten. Veel verder dan het schudden van de hand ging het niet, maar goed. We lieten ons overrulen en zeiden ‘Ja’.
Tot een aantal dagen voor de bruiloft. We kregen een telefoontje van de fotograaf. Helaas was de invalster gewond geraakt tijdens het skieën, maar we hoefden ons geen zorgen te maken. Hij zou een vervanger regelen.
Op de dag van de bruiloft belde de desbetreffende fotograaf aan en ik zag het meteen. Dit was de persoon waar we geweest waren op een kennismakingsgesprek en waar we helemaal geen klik mee voelden!! Balen, maar niks meer aan te doen. Dus we besloten er niks van te zeggen.
We hadden onze fotolocatie enz. zelf helemaal voorbereid, maar waar we misschien hoopten dat de fotograaf ook met leuke inbreng zou komen, gebeurde dit nauwelijks.
We kregen dus eigenlijk alleen maar het resultaat van onze zelfbedachte momenten. Niks nieuws of verrassend. En in die tijd hadden wij dus ook nog totaal geen ervaring met wat nou mooi zou zijn op een foto…:-(
Ik wilde heel graag foto’s met mijn paard, maar helaas zijn deze ook helemaal niet mooi gelukt.
Onze foto’s zien er ‘gemaakt’ uit en zijn slecht belicht. Ook bevatten ze heel veel storende elementen. Kijk maar eens naar de foto hierboven. Ik denk dat je een heleboel kan noemen wat niet mooi is aan deze foto. Of de foto’s hieronder…..Het resultaat? Een boek waar we misschien 1 of 2 keer in hebben gekeken :-((
lelijke achtergrond en het paard kijkt niet mooi
oeiiiii
bruidsboeket foto?? kijk die achtergrond
Wat hebben wij hiervan geleerd?
Uiteindelijk is het voor ons een trigger geworden om zelf met fotografie aan de slag te gaan. Dit heeft nog heel wat jaren van ontwikkeling gekost hoor, maar onze eigen bruiloft zat altijd in ons achterhoofd: “Dit moet en kan beter!”
Wat hadden we nu zelf, als bruidspaar, anders kunnen doen?
We hadden in dit geval minder naar het album en dus het resultaat moeten kijken en meer naar de persoon achter de camera en de stijl van fotografie. De fotograaf neemt zijn of haar persoonlijkheid mee en kan of het beste uit jullie halen of jullie er heel onnatuurlijk en gemaakt uit laten zien. Je kan aan onze foto’s zien dat wij geen klik met deze fotograaf hadden. Wij lachen nep en de momenten zien er niet ‘echt’ uit. Onze fotoshoot verliep ongemakkelijk en stil en was niet echt een moment van ons samen, maar een lijstje dat we afwerkten….Ohhh als ik het nu weer typ denk ik…Hoe jammer is dit!!!
Ook het maken van de familiefoto’s ging heel lastig omdat ze geen leiding nam. De persoon achter de camera dus leren kennen en aanvoelen of hij/zij bij jullie past kan een enorm verschil maken!
We hadden ook speciaal moeten zoeken naar iemand die ervaring heeft met het fotograferen van dieren. Dit was heel belangrijk voor mij en dan is de teleurstelling extra groot dat dit niet is geworden zoals ik graag wilde.