Trouwen in Hardenberg, De Rheezerbelten

“Als jij zegt dat het goed is, dan doen we dat!” Dit zei de bruid toen haar vriendin Nadieh zei: “Als je een fotograaf zoekt (of eigenlijk twee ;-p), dan moet je naar Marije en Gerben gaan. Hoe gaaf is dat! Het vertrouwen tussen twee vriendinnen die elkaar al van kleins af aan kennen én het vertrouwen dat Nadieh ons gaf. Daar worden we wel even stil van. Maar die stilte werd al snel onderbroken hoor! Meteen toen ik ’s morgens binnenkwam bij de bruid, was het al een gekwebbel van jewelste. Allemaal vriendinnen bij elkaar, zich aan het klaarmaken voor de grote dag. Alleen de bruid….? Zij was toch wel een beetje stil. Want wat was ze zenuwachtig!! Eenmaal boven ging het gelukkig wel wat beter. Samen met haar lieve zus en vriendin, de jurk aandoen was wel heel speciaal en natuurlijk moest de neus ook nog even afgepoederd worden door de visagiste, die ook al zo’n leuke vriendin was.

Toen werd het even echt stil. Anouk en Steffan hadden elkaar een brief geschreven die ze ’s morgens, los van elkaar, lazen. Steffan onder toeziend oog van de hond en Anouk helemaal alleen (met mij natuurlijk!) Zo mooi, wanneer twee mensen hun gevoelens op papier zetten en dan ook zoveel dezelfde dingen opgeschreven blijken te hebben. <3

Ondertussen was Steffan in aantocht en het hele ontvangstcomité stond te gillen in de kamer!! “Wat zag hij er gaaf uit!!” Hij werd als een prins ontvangen! Toen ik hem eenmaal naar buiten had gedirigeerd kon Anouk naar beneden komen en ook voor haar stond iedereen klaar en was de reactie zo mogelijk nog enthousiaster!! Geweldig om dit soort momenten vast te leggen! Dan geniet ik ten top!

“Nou nu wil ik naar Stef hoor!”, riep Anouk na alle knuffels en tranen, en daar ging ze, naar haar prins!! Ze hadden elkaar zo gemist! (die ene nacht 😉 dat is toch echte liefde?)

Na een geweldig ontmoetingsmoment reden we helemaal in stijl in de UP, met natuurlijk Nadieh als chauffeur, naar de eerste fotolocatie. We hadden er super weer bij, ookal was het wat fris. Anouk en Steffan genoten meteen volop van hun dag! Te lang fotograferen hoorde daar niet bij, dus we gingen al snel door naar de overdekte fotolocatie, De wildkamp in Lutten. Wij waren hier nog nooit geweest. Al wel vele foto’s van gezien, maar het bleek  echt super gaaf te zijn! We zetten een muziekje aan en pakten onze flitsers uit de koffer. Hier moesten we toch een creatief shot van maken? Zo gezegd, zo gedaan, en we zijn er heel blij mee!

Daarna was het tijd om terug naar huis te gaan. Het bruidspaar werd door de naaste familie opgewacht én ontvangen, want ja dat werden ze hoor. Vol liefde was ook hier het ontvangst!

Na de lunch gingen we richting De Rheezerbelten. Hier wachtten de rest van de daggasten vol verwachting op het bruidspaar. Het duurde alleen best wel lang…..Waar blijven ze toch? Zou de auto het begeven hebben?? Ik spiekte alvast om de hoek en na een tijdje kwamen ze eraan hoor. Al slingerend, dachten ze even dat ze niet heelhuids over zouden komen op de Bakfiets!! Maar het lukte, al moest het laatste stukje over het grind even gelopen worden, dat mocht de pret niet drukken. Een geweldige binnenkomst!

Inmiddels stond de ceremonie buiten klaar… een prachtige binnenplaats met vlonder, waar het bruidspaar op kan zitten. Anouk werd door haar vader naar binnen gebracht, wat altijd al een heel mooi moment is, maar haar vader deed er nog een schepje bovenop door een prachtig ‘woordje’ te doen tegen Steffan! Slik….

Tijdens de ceremonie had neefje Stan zijn eigen feestje. Hij vond het maar wat interessant dat zijn lieve tante en (bijna)oom met elkaar gingen trouwen.  En toen het dan eindelijk zover was dat hij de ringen mocht brengen…….was het toch nog even niet zover…oeps…hij moest weer terug. Er moest eerst getekend worden. MAAR tot zijn én mijn vreugde mocht hij het nog een tweede keer doen en dat ging super goed! Het doosje heeft daarna ongeveer iedere heg en struik aan de buiten én binnenkant gezien, maar wat maakt het uit! De ringen zaten al veilig om de vingers van het bruidspaar!

En toen was het tijd voor de toast!! “Thank you for sharing our first toast as mr and mrs Dronkers!” Op jullie, lieve Anouk en Steffan!